ეს თბილისია.
თბილისის ცენტრი.
მდინარე მტკვრის მიმდებარე ტერიტორია.
ე.წ ელიავას ბაზრობის საკადასტრო რუკის ნაწილი.
თუ ამ ფოტოს ჩამოწერთ და გაადიდებთ, ასობით საკადასტრო კოდს ნახავთ. რაც იმას ნიშნავს, რომ ამ ტერიტორიას ერთი, ორი ან სამი მეპატრონე კი არ ჰყავს, არამედ 100 და კიდევ უფრო მეტი.. და როგორ ფიქრობთ, ამას მერიის შესაბამისი სამსახურების ნებართვა არ დასჭირვებია? თბილისის მერიის ნებართვით და სრულიად ლეგალურად, კანონიერი გზით თბილისის ცენტრში 12 ჰექტარზე მეტი მიწა ნაკუწებად არის გაყიდული.
დედამიწაზე ვერავინ აიძულებს კეთილსინდისიერ შემძენს თავის საკუთრებაში საბურავი, ქვიშა, ხრეში ან ცემენტი არ გაყიდოს. მათი ძალა ერთობაშია. მივა ბიძა კაცი “შპაკლზე”, წამოიყოლებს ცემენტს, ცოტა ქვიშას, თაბაშირ-მუყოს. მერე ცოლთან ერთად ონკანის და ნიჟარის საყიდლადაც იქ მივა. მისი ბიჭი, “BMW”-ს რომ ალეწავს, ძმაკაცებთან ერთად გაივლის დაშლილებში. მოგვწონს თუ არა, ჩვენი კულტურის ნაწილია ელიავაზე სავაჭროდ სიარული.
ერთ დღესაც გაიღვიძა თბილისის მერიის ყოფილმა შემადგენლობამ და თქვა: თბილისს გენ.გეგმა სჭირდებაო. ვინ იქნებოდა წინააღმდეგი? ნამდვილად სჭირდება. შეიკრა 70 კაციანი ჯგუფი, ქართველი და უცხოელი პროფესიონალებით დაკომპლექტებული და დაიწყო ქალაქის კონცეფციაზე მუშაობა. დაიწყო, მაგრამ ჯერ ვერ დასრულდა. ვერ დასრულდა იმიტომ, რომ თუ ქალაქის იერსახის გამოსასწორებლად დაუკვეთეს ეს გეგმა, მაშინ დოკუმენტით განსაზღვრული ზონებიც უნდა დაიცვან. დოკუმენტში კი წერია, რომ მაგალითად ელიავას ბაზრობის ტერიტორიაზე ქვიშა-ხრეში-ღორღის ნაცვლად კარგი იქნებოდა მწვანე ზონა იყოს, რომელიც ქალაქის ცენტრალური პარკი იქნებოდა. დაახლოებით, აი, ასეთი.
როგორც კი ელიავაზე მწვანე ზონის მოწყობის გეგმა დაიდო, დაინტერესებული მხარე ალაპარაკდა, რომ ელიავაზე ნიადაგი არ ვარგა და სკვერი ვერ მოეწყობა. თუმცა 21-ე საუკუნის ტექნოლოგიები საშუალებას იძლევა მწვანე ზონები უდაბნოში ან სახლის სახურავზე გააშენო, ან სულაც ყრუ კედელზე მოაწყო ვერტიკალური ბაღი.
პრობლემა სწორედ იმ ასობით მესაკუთრეშია, ვისაც პირველ ფოტოში ხედავთ. გენ.გეგმის მიხედვით, სამშენებლო და ავტონაწილების ბაზრობა ქალაქის ცენტრიდან გარეუბნებში გადაინაცვლებს. საწარმოო, აუთვისებელ ტერიტორიებზე, რომელიც სამგორსა და ავჭალაში მრავლად გვაქვს. მაგრამ მეწარმეებს ეს გეგმა არ მოსწონთ, მოტივი მარტივია – ავჭალაში ვინ ივლისო, ამბობენ.
თუმცა სულ ცოტა უკან რომ გავიხედოთ, გავიხსენებთ რომ დიღმიდან მანქანების ბაზრობის რუსთავში გადატანის დროსაც ეს ფრაზები ისმოდა. დღეისათვის კი მანქანის ყიდვის და გაყიდვის მსურველი შაბათ-კვირას რუსთავში ატარებენ, ანუ ბიზნესი ამ გადაწყვეტილებით არ მომკვდარა, მხოლოდ მდებარეობა შეიცვალა.
რა გადაწყევტილებას მიიღებს თბილისის მერია, გენ.გეგმის შესახებ 28 ნოემბერს გახდება ცნობილი. (მერიას დოკუმენტი 15 დღის წინ ჩაბარდა, კანონით განსაზღვრული ვადა ხვალ, 28 ნოემბერს იწურება)
“ელიავას ბაზრობა”, როგორც ამ დოკუმენტის ყველაზე ცხელი წერტილი, კარგი მაგალითია იმისა, რომ დღეს მიღებული გადაწყვეტილება, ხვალ შეიძლება ძალიან ძვირი დაუჯდეს ქალაქს.
თბილისის მერის კაბინეტის ვიტრაჟი პირდაპირ გადაჰყურებს ქალაქის ცენტრში მოწყობილ სამშენებლო ბაზრობას. მესამე მერი გვყავს, რომელიც სამუშაო ოთახიდან გაჰყურებს ნაკუწებად გაყიდულ თბილისს. გადაწყვეტილება იმდენად რთული მისაღებია, რომ ელიავას თემას ყველა აჩერებს.
თბილისის ჩასმა კი დედაქალაქისთვის შესაფერის ჩარჩოში ყოველდღიურად უფრო და უფრო რთულდება.
მეგი კავთუაშვილის ბლოგი 